Ανταλλάγματα ... ευσέβειας

"[...]  οι κρίσεις τού Κυρίου είναι αληθινές, και ταυτόχρονα δίκαιες· πιο επιθυμητές και από το χρυσάφι, μάλιστα κι από πλήθος καθαρό χρυσάφι [...] Ο δούλος σου, μάλιστα, νουθετείται διαμέσου αυτών· στην τήρησή τους η ανταμοιβή είναι μεγάλη." Ψαλμός 19:9-11.

Οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν και πάντα οι πιο χαρούμενοι λάτρεις τους είναι τα παιδιά. Ξέρετε τους λόγους, το "αγαπημένο" τους σχολείο θα κλείσει, το πρόγραμμα θα πάει στην άκρη, η οικογένεια θα βρεθεί μαζί και θα ανταλλάξει κάποια στιγμή αυτά τα πολυπόθητα δώρα. Πολυπόθητα και από καιρό υποσχεμένα είναι συχνά ανταμοιβές για την εκπλήρωση των μαθητικών δεσμεύσεών τους και την επιβράβευση των κόπων τους.

Είναι πολύ σπουδαίο να ανταμείβεσαι για τους κόπους σου. Αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζονται οι προσπάθειές σου, αισθάνεσαι δικαιωμένος και έχεις καινούργιο κέφι να συνεχίσεις. Νομίζω ότι στο μυαλό πολλών χριστιανών υπάρχει μια τέτοια σύνδεση μεταξύ ευσέβειας και επιβράβευσης. Δεν είναι  λάθος, διότι ο Θεός δεν είναι άδικος, ώστε να λησμονήσει τον κόπο κάποιου  (Εβραίους 6:10) και να μην αποδώσει "σε κάθε έναν σύμφωνα με τα έργα του (Ρωμαίους 2:6). Είναι λάθος, όμως, όταν μετράμε την εύνοια του Θεού και την επιδοκιμασία Του μέσα απ' αυτό το πρίσμα του "πάρε- δώσε". Πολύ χειρότερο, όταν θεωρούμε ότι η ευσέβειά μας δεν μπορεί να μην έχει κάποια "συγκεκριμένου είδους" ανταμοιβή και αναγνώριση μπροστά στον Θεό. Λες και υπάρχουν "γραμμάτια" που πρέπει να μας "εξοφληθούν".

Αλήθεια, περιμένουμε ανταλλάγματα; Κι όμως ναι. Περιμένουμε να λάβουμε "τα δώρα" μας, ως ανταλλάγματα  ευσέβειας και  υπακοής μας στον Θεό. Αυτό είναι μια λάθος διδασκαλία, διότι μπορεί να είναι κάποιος σωστός χριστιανός, αγαθός και δίκαιος, και να υπάρξουν περίοδοι στη ζωή του με μεγάλες ταλαιπωρίες και απογοητεύσεις. Μπορεί ο Θεός να μην του δώσει σύμφωνα με τα έργα του, παρόλο που μπορεί να μην έχει "πνευματικές εκκρεμότητες".

Ήταν μια μεγάλη αποκάλυψη για μένα - ουσιαστικά ήταν  το σπάσιμο μιας λανθασμένης νοοτροπίας -  να μη συνδυάζω μέσα στο μυαλό μου το βαθμό αγάπης και επιδοκιμασίας του Θεού, την ποιότητα της πίστης μου και την πνευματική μου αξία με το τι πήρα τελικά στο χέρι! Ο Θεός δεν μας κρατά κοντά Του ούτε με απειλές και φόβους ούτε με υποσχέσεις και ανταμοιβές. Μας κρατά με μια σχέση αγάπης, και η τήρηση των εντολών Του εκ μέρους μας κρατά ουσιαστικά αυτή την αγάπη ζωντανή. Τα υπόλοιπα ... είναι "δωράκια" της αγάπης, αλλά όχι οι γνήσιες αποδείξεις της. Η μόνη γνήσια απόδειξη ήταν και είναι ο σταυρός του Χριστού.