Δυνατές υποσχέσεις

 "Ύστερα από τα πράγματα αυτά, έγινε λόγος τού Κυρίου στον Άβραμ, σε όραμα, λέγοντας: Μη φοβάσαι, Άβραμ· εγώ είμαι ο υπερασπιστής σου· ο μισθός σου θα είναι υπερβολικά μεγάλος [..] Και τον έφερε έξω, και είπε: Κοίταξε τώρα ψηλά στον ουρανό, και απαρίθμησε τα αστέρια, αν μπορείς να τα απαριθμήσεις· και του είπε: Έτσι θα είναι το σπέρμα σου". Γένεση 15:1,5.

Έχω πολλές φορές μπει στη θέση του Αβραάμ, όταν ο Θεός τού έδινε υποσχέσεις ξανά και ξανά, υποσχέσεις που έμεναν "στα χαρτιά", όπως θα λέγαμε σήμερα, για αρκετό διάστημα. Του μίλησε για απογόνους σαν τα αστέρια του ουρανού, για το ότι μέσω αυτού θα ευλογούνταν όλα τα έθνη της γης και πόσα ακόμη. Του είπε ότι Εκείνος θα ήταν ο υπερασπιστής του και ότι ο μισθός του θα ήταν μεγάλος.

Αναρωτιέμαι γιατί ο Θεός φανέρωσε τόσα πολλά πράγματα στον Αβραάμ εκ των προτέρων. Θα πείτε αυτό το νόημα έχουν οι υποσχέσεις, διότι αναφέρονται σε πράγματα που κάποιος έχει σκοπό να εκπληρώσει. Αναρωτιέμαι, επίσης, γιατί ο Θεός  δεν έδωσε την υπόσχεση στον Αβραάμ ότι θα είχε απόγονο και ότι το σπέρμα του θα ήταν σαν τα άστρα του ουρανού λίγα χρόνια πριν την πραγματοποίησή της. Θα ήταν πιο εύκολο και λιγότερο επώδυνο για τον Αβραάμ, με αποτέλεσμα να μην αυτοσχεδιάζει, ούτε να αποκάνει να περιμένει.

 Φυσικά, μπορεί να το έκανε για να δείξει στον Αβραάμ τις αγαθές προθέσεις του, ώστε  να μάθει να εμπιστεύεται περισσότερο τον Κύριο. Μπορεί για να δοκιμάσει την πίστη του και την υπομονή του. Για να μάθει ότι ο Θεός είναι πάντα πιστός, ακόμη και όταν κανείς φοβάται ή αστοχεί να Τον εμπιστευτεί απόλυτα. Το βέβαιο είναι ότι ο Αβραάμ είχε χάσει κάθε ελπίδα όταν ο Θεός εκτέλεσε την υπόσχεσή Του στη ζωή του.

Υπήρξε κάποια πολύ δύσκολη περίοδος της ζωής μου που το μόνο που είχε απομείνει στα χέρια μου ήταν οι υποσχέσεις του Θεού. Ήταν όμως τόσο ξεθωριασμένες και ο απόηχός τους τόσο μακρινός που κατέληξα να πω: "Καλύτερα χωρίς υποσχέσεις, παρά με υποσχέσεις". Τόσο πολύ ο εχθρός τις επαναλάμβανε χαιρέκακα στα αυτιά μου, τόση ήταν η διάψευση που δεχόμουν  συχνά από τους άλλους, και είχα τόσο κουραστεί, που το μόνο που ήθελα ήταν να ησυχάσω. "Όχι άλλες υποσχέσεις", έλεγα.

Σήμερα θα ήθελα να πω ότι ευγνωμονώ τον Θεό για τις υποσχέσεις Του, αλλά και τις καθυστερήσεις Του. Για όλους αυτούς που με αποπήραν, για τον εαυτό μου που με πρόδωσε τόσες φορές, για τα λάθη και τις απιστίες μου. Μέσα απ' όλα αυτά έμαθα πολλά πράγματα, μα κυρίως ότι "όλες οι υποσχέσεις τού Θεού είναι σ' αυτόν το Ναι, και σ' αυτόν το Αμήν, προς δόξα τού Θεού μέσα από μας" (Α' Κορινθίους 1:20). Προς δόξα του Θεού και μόνο.