"[...] η όραση μένει ακόμα για ορισμένο καιρό, αλλά στο τέλος θα μιλήσει, και δεν θα ψευστεί·
αν και αργοπορεί, πρόσμεινέ την· επειδή, σίγουρα θά' ρθει, και δεν θα βραδύνει [...] ο δίκαιος, όμως, θα ζήσει με την πίστη του". Αββακούμ 2:3-4.
Ο Λόγος του Θεού είναι γεμάτος προφητείες που εκπληρώθηκαν ή μένει να εκπληρωθούν και υποσχέσεις που αφορούσαν ανθρώπους που έζησαν σε συγκεκριμένες εποχές, πολλές από τις οποίες απευθύνονται και σε εμάς σήμερα. Όταν ο Θεός έδινε υποσχέσεις, ή ανάγγελλε μελλοντικά γεγονότα, τις περισσότερες φορές αργούσε πολύ να τις εκπληρώσει. Μπορώ να πω ότι δεν έχω καταλάβει καλά γιατί ο Θεός χρειαζόταν να δίνει υποσχέσεις που πολλές απ' αυτές πραγματοποιήθηκαν πολλά χρόνια έπειτα, κάποιες και εκατονταετίες αργότερα.

Γιατί σιώπησε ο Θεός αυτά τα χρόνια; Τι νόημα είχαν; Ήταν χρόνια απλής αναμονής. Οι Ισραηλίτες ήξεραν, σύμφωνα με την αποκάλυψη στον προφήτη Δανιήλ, ότι θα μεσολαβούσε μια περίοδος 483 χρόνων πριν έρθει ο Μεσσίας. Τα χρόνια αυτά είχαν σχεδόν εκπνεύσει και έμενε η εκπλήρωση. Και ξαφνικά όλη αυτή η σιωπή και η αναμονή έλαβε τέλος: "[...] σήμερα, στην πόλη τού Δαβίδ, γεννήθηκε σε σας σωτήρας, που είναι ο Χριστός, ο Κύριος. Κι αυτό θα είναι σε σας το σημάδι: Θα βρείτε ένα βρέφος σπαργανωμένο, να κείτεται μέσα στη φάτνη" (Λουκάς 2:11), είπε ο άγγελος στους βοσκούς, αναγγέλλοντάς τους τον ερχομό του Μεσσία.
Ο Θεός κρατά πάντα τις υποσχέσεις Του. Ο χρόνος της αναμονής δεν σημαίνει διάψευση, ματαίωση ή ακύρωσή τους. Ο χρόνος της αναμονής σημαίνει ότι ο Θεός είναι σοφός, πιστός και απόλυτος κυρίαρχος του χρόνου και των συνθηκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου