"Μη γένοιτο σε μένα να σας δικαιώσω· μέχρι να εκπνεύσω, δεν θα απομακρύνω από μένα την ακεραιότητά μου. Θα κρατώ τη δικαιοσύνη μου, και δεν θα την αφήσω· η καρδιά μου δεν θα με ελέγξει ενόσω ζω". Ιώβ 27:5-6.
Σαν άνθρωποι, αναζητούμε πάντα εξηγήσεις. Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσουμε να πορευόμαστε στη ζωή μας, χωρίς να ξέρουμε γιατί συνέβησαν ή συμβαίνουν πράγματα. Όμως ερμηνείες δεν υπάρχουν πάντα. Συχνά δεν έχουμε ούτε για όλα τα πνευματικά μας ζητήματα, ή δεν τις έχουμε την ώρα ακριβώς που τις θέλουμε. Ο Ιώβ ήταν ένας άνθρωπος που ζητούσε να καταλάβει γιατί η ζωή του είχε ανατραπεί συθέμελα. Πώς ήταν δυνατόν η αγαθότητά του να "πληρώθηκε" με τέτοια δεινά και πληγές από τον Θεό, Τον οποίο αγαπούσε και υπάκουε σε όλη του τη ζωή;
Κάποιες φορές τα ερωτηματικά μας μένουν μετέωρα, και είναι τότε που κάποιοι άνθρωποι, ηθελημένα ή άθελά τους, έρχονται να μας δώσουν ερμηνείες για τα προβλήματά μας. Αυτό έκαναν οι φίλοι του Ιώβ, οι οποίοι δεν ήθελαν, κατά βάθος, να τον πληγώσουν ή να προσθέσουν βάρος στην οδύνη του. ΄Ελεγαν γενικές πνευματικές αλήθειες, που σίγουρα ίσχυαν, και έβγαζαν συμπεράσματα για την ταλαιπωρία του, τα οποία, όμως, δεν ίσχυαν στην περίπτωση του Ιώβ. Εξάλλου, ο Ιώβ δεν είχε αμαρτήσει. Και η αλήθεια είναι ότι ούτε οι φίλοι του μπορούσαν να του θυμίσουν συγκεκριμένες αμαρτίες του ή να προσκομίσουν αποδείξεις για την "αδικία" του. Είκαζαν, βγάζοντας συμπεράσματα αγνωσίας για την κατάστασή του.
Μου αρέσει ο Ιώβ, γιατί είχε πλήρη συναίσθηση του ποιος ήταν. Κάτω από άλλες συνθήκες θα λέγαμε ότι έχει έπαρση και ότι καλό θα ήταν να είχε λουφάξει σε καμιά άκρη και να έλεγε λιγότερες μεγαλόστομες κουβέντες. Τα χάλια του μόνο την ακακία και τη δικαιοσύνη του δεν μαρτυρούσαν! Όμως ο Ιώβ είχε συνείδηση και ήξερε πολύ καλά ότι δεν ήταν ένοχος. Γνώριζε ότι δεν είχε φταίξει και ότι το κατάντημά του δεν ήταν τιμωρία για κάποιες αμαρτίες του. Μπορεί να μην μπορούσε να εξηγήσει το γιατί, αλλά ήξερε το πώς είχε ζήσει. Γι' αυτό και απέρριπτε την ερμηνεία των φίλων του. Η μνήμη του και η συνείδησή του τον πληροφορούσαν για την ακεραιότητά του.
"Ας είναι άμωμη η καρδιά μου στα διατάγματά σου, για να μη ντροπιαστώ" (Ψαλμός 119:80). Αυτό έζησε ο Ιώβ και αυτό κατέγραψε η μνήμη του. Ζήσε και εσύ έτσι, ώστε αν ποτέ χρειαστεί να αντιμετωπίσεις παρόμοιες "κατηγορίες" και "ερμηνείες" για τη ζωή σου, να μπορείς με θάρρος να υπερασπίζεσαι την ακεραιότητά σου, παρά το ότι θα ξέρεις ότι θα είσαι πάντα χρεώστης και ελλιπής μπροστά στον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου