Ευλογίες της αβύσσου

"Ο Ιωσήφ είναι κλαδί καρποφόρο, κλαδί καρποφόρο κοντά στην πηγή [...] οι τοξότες τον πίκραναν, και τόξευσαν εναντίον του, και τον εχθρεύθηκαν·  αλλά, το τόξο του έμεινε δυνατό, και οι βραχίονες των χεριών του ενδυναμώθηκαν, διαμέσου των χεριών τού δυνατού Θεού τού Ιακώβ [...] κι αυτό, διαμέσου του Θεού τού πατέρα σου, που θα σε βοηθάει, και διαμέσου του Παντοδύναμου, που θα σε ευλογεί, ευλογίες τού ουρανού από επάνω, ευλογίες της αβύσσου από κάτω..." Γένεση 49:22-26.

Τα παραπάνω εδάφια της Αγίας Γραφής είναι τόσο συγκινητικά. Συμπυκνώνουν μέσα σε λίγες προτάσεις την  ιστορία του Ιωσήφ. Φανερώνουν την αλήθεια τόσο για ό,τι τον βρήκε όσο και για το ποια ήταν η καρδιά και η θέση που κράτησε ο Ιωσήφ. Δείχνουν, επίσης, σε ποιον είχε στηρίξει την ελπίδα του. Και τέλος, αποκαλύπτουν ποιος ήταν Αυτός που τον κράτησε μέσα σ' αυτούς τους επώδυνους δρόμους και πώς τον ευλόγησε τελικά.

Τον ευλόγησε; Ναι, με πλήθος ευλογιών, που δεν μπορούν να αξιολογηθούν στην πληρότητά τους με ανθρώπινα κριτήρια. Εμείς, εδώ στη γη, μετράμε τις ευλογίες με ένα πολύ διαφορετικό μέτρο. Προτιμάμε τις "ευλογίες του ουρανού επάνω". Σαν και αυτές που ο Ιωσήφ γεύτηκε όταν ο Θεός τον ελευθέρωσε από τα δεσμά της φυλακής, τον έκανε άρχοντα στη γη της Αιγύπτου, του χάρισε οικογένεια και τον ύψωσε μπροστά στα αδέλφια του.

Ωστόσο, θα ήθελα να μιλήσω και για τις "ευλογίες της αβύσσου από κάτω". Αυτές που το ίδιο αγαθό χέρι τού έδωσε, πλουτίζοντάς τον με ένα μοναδικό τρόπο. Νομίζω ότι αν ο Ιωσήφ μπόρεσε να καταλάβει την αξία τους, αυτό θα έγινε εκ των υστέρων. Και πιστεύω ότι ποτέ δεν θα έπαψε να ευχαριστεί τον Θεό για τις "ευλογίες της αβύσσου".

Κάποτε σκεφτόμουν ότι μόνο εφιάλτη μπορούν να προκαλέσουν οι δυσκολίες και οι θλίψεις που επιτρέπει ο Θεός. Συνεργαζόμουν δύσκολα μαζί Του, γιατί  θεωρούσα ότι τα  πράγματα θα μπορούσαν να είχαν γίνει και με πιο ανέξοδο τρόπο. Το τελευταίο διάστημα αυτό που με απασχολεί είναι οι ευλογίες της αβύσσου. Συνειδητοποιώ με τον χρόνο ότι απ' αυτές πλούτισα πραγματικά και δεν ξέρω αν θα είναι ποτέ αρκετό να ευχαριστώ τον Θεό για όλες εκείνες "τις φυλακές" στις οποίες με έκλεισε. Γιατί, τελικά, "οι φυλακές" ήταν οι δρόμοι της απελευθέρωσής μου. Χωρίς αυτές, οι ευλογίες του ουρανού θα καταντούσαν στα χέρια μου άχρηστες.