"[...] όρμησαν σαν ανεμοστρόβιλος για να με διασκορπίσουν· η αγαλλίασή τους ήταν σαν να επρόκειτο να καταφάνε κρυφά τον φτωχό. Πέρασες μέσα από τη θάλασσα μαζί με τα άλογά σου, διαμέσου σωρών από πολλά νερά". Αββακούμ 3:14-15.
Είναι πολύ δύσκολο όταν συσσωρεύονται προβλήματα και θέματα άλυτα στη ζωή μας και ορθώνονται σαν τοίχος μπροστά μας. Όταν αρχίζει να σφίγγει ο κλοιός τους και νιώθουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια θάλασσα. Πού να βρει κανείς άκρη; Πώς να τα βάλει με τα νερά που τον πνίγουν;
Συχνά, η όποια καλή θέλησή μας, αλλά και οι δυνάμεις μας, μας αφήνουν. Ακόμη και το κοφτερό μυαλό μας δεν μπορεί να μας παρέχει ούτε λύσεις ούτε ανακούφιση, όταν τα θέματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μας υπερβαίνουν. Και δεν είναι λίγες οι φορές που κάποιο αόρατο διαβολικό χέρι -το οποίο μπορεί να ενεργεί εξίσου καλά μέσω των ανθρώπων που μας περιβάλλουν- είναι εναντίον μας και περιπλέκει μέχρι εξουθενώσεως τις καταστάσεις.
Όμως, ακόμη και στη χειρότερη διαβολική επίθεση, ακόμη και στις πιο σκληρές ανθρώπινες συνθήκες, σε γεγονότα που η λογική μάς λέει: "Αυτά δεν γίνονται, παραιτήσου, επιτέλους", υπάρχουν λύσεις! Είναι ποτέ δυνατόν, αν είμαστε άνθρωποι που έχουμε αφήσει όλη μας τη ζωή με εμπιστοσύνη στα χέρια του Θεού, προσευχόμαστε και Τον περιμένουμε, η κατάληξή μας να είναι η άβυσσος ή ο βυθός;
Χαίρομαι που ο Θεός σκέφτεται διαφορετικά από μας. Δεν είναι μόνο ότι έχει λύσεις, αλλά πολλές φορές αυτές οι λύσεις ξεπροβάλλουν μέσα από συνθήκες παράλογες, από εκεί που κανείς δεν το περιμένει και τη στιγμή που δείχνουν ότι όλα έχουν χαθεί.
Μονοπάτι μέσα από τη θάλασσα άνοιξε ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη για τον δικό Του λαό. Δεν Τον πειράζουν καθόλου τον Κύριο οι θάλασσες και τα βουνά των προβλημάτων μας, διότι "τα σύμπαντα είναι δούλοι Του" (Ψαλμός 119:91). Ας μη φοβόμαστε τις δυσκολίες και το φρύαγμα των νερών, όταν μπροστά μας περπατάει ο Κύριος. Ακόμη και σήμερα προτιμά να ανοίγει δρόμους εκεί που δεν υπάρχουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου