Ποια γνώση;

"Πιστός ο λόγος και άξιος κάθε αποδοχής, ότι ο Ιησούς Χριστός ήρθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς, από τους οποίους πρώτος είμαι εγώ". Α' Τιμόθεον 1:15

"Είναι το ίδιο επικίνδυνο για έναν άνθρωπο να γνωρίσει το Θεό χωρίς να γνωρίσει την αθλιότητά του όπως το να γνωρίσει την αθλιότητά του χωρίς να γνωρίσει το Λυτρωτή που τη θεραπεύει" έγραψε ο Πασκάλ Μπλαίζ, ο Γάλλος χριστιανός μαθηματικός και φιλόσοφος.

Πράγματι αυτή η διαπίστωση είναι αληθινή. Μπορεί κάποιος να έχει μια γνώση του Θεού  χωρίς όμως να οδηγηθεί παράλληλα στην αναγνώριση της αμαρτωλής του κατάστασης και της προσωπικής του ανάγκης για σωτηρία. Αυτό συμβαίνει πολύ συχνά στον κόσμο μας και πρόκειται για μια εγκεφαλική γνώση που σε τίποτα δεν χρησιμεύει εφόσον δεν έχει ουσιαστική επίδραση στην πορεία της ζωής μας. Αντίθετα υπάρχει ο κίνδυνος μιας θρησκευτικής γνώσης που αυταπατά τον άνθρωπο και τον καθησυχάζει κάτω από το θρησκευτικό μανδύα της θεοσέβειας. "Ο Θεός θα είναι με το μέρος μου και θα με βοηθά. Εξάλλου δεν απορρίπτω την ύπαρξή Του, άρα είμαι τακτοποιημένος" σκεφτόμαστε. Μια τέτοια γνώση αποκοιμίζει την καρδιά και αποδεικνύεται πολύ επικίνδυνη για το αιώνιο μέλλον μας στο βαθμό που νομίζουμε ότι η αποδοχή της ύπαρξης του Θεού και η τέλεση κάποιων θρησκευτικών υποχρεώσεων μάς  εξασφαλίζει τη σωτηρία.

Από την άλλη πλευρά, το να περιστρέφεται κανείς γύρω από τη μιζέρια και την αμαρτία του και την αντίληψη ότι ο Θεός στέκεται μακριά από τους "αμαρτωλούς" ανθρώπους μπορεί να οδηγήσει στην απογοήτευση και την απελπισία. Μια τέτοια προσέγγιση ταλαιπωρεί το πνεύμα με μια αδιέξοδη αυτοκριτική,  με μια διαρκή ενασχόληση με τα λάθη και τις αδυναμίες του ανθρώπου που είναι στείρα  και αποκαρδιωτική.

Η μόνη γνώση που είναι πραγματικά χρήσιμη και παρήγορη είναι η αναγνώριση της κατάστασής μου  ως χαμένου αμαρτωλού και η εμπιστοσύνη μου στον Ιησού Χριστό που πέθανε στο σταυρό για να σβήσει τις αμαρτίες μου και να με δικαιώσει μπροστά στο Θεό. Μια τέτοια γνώση, όταν είναι γνήσια,  έχει χειροπιαστά αποτελέσματα σωτηρίας και απελευθέρωσης, ειρήνης και χαράς. Έχει σκέψεις, πράξεις και επιλογές που φανερώνουν ότι αυτή η γνώση πηγάζει από μια ουσιαστική σχέση με το Σωτήρα Χριστό.