Μια θεά χωρίς χέρι

Πού είναι οι θεοί σου, που έκανες για τον εαυτό σου; Ας σηκωθούν, αν μπορούν να σε σώσουν στον καιρό της συμφοράς σου". Ιερεμίας 2: 28

Ο Γερμανός ποιητής Χάινε Ερρίκος διηγείτο ότι επισκεπτόμενος το μουσείο του Λούβρου προς το τέλος της ζωής του, κάθισε σ΄ έναν πάγκο απέναντι από την Αφροδίτη της Μήλου. Άρρωστος και βαθιά καταθλιμμένος, συλλογιζόταν τη σπαταλημένη ζωή του και το θάνατο που τον περίμενε. "Ήμουν εκεί, έγραφε ο ίδιος, συντριμμένος από τύψεις και κλαίγοντας σε τέτοιο βαθμό που και μια πέτρα θα είχε μαλακώσει. Μπροστά μου όμως η θεά έμοιαζε να με παρατηρεί και να μου λέει: Μα, δεν βλέπεις ότι δεν έχω χέρι και μου είναι αδύνατον να σε περιθάλψω;" Ένα είδωλο χωρίς χέρι. Σύμβολο ενός κόσμου που αδυνατεί ν' ανορθώσει και να βοηθήσει όλους εκείνους των οποίων κατέστρεψε το σώμα και τη ψυχή.

Και όμως! Ακόμα και στην εποχή μας οι άνθρωποι στρέφονται σε νέους "θεούς και είδωλα"  από τα οποία αναζητούν χαρά, δύναμη, ικανοποίηση, αυτοπραγμάτωση. Ο καθένας έχει τα δικά του: χρήματα, ομορφιά, κοινωνική θέση, εξουσία, μόρφωση, οικογένεια, εργασία, υγεία φιλοσοφικά οικοδομήματα, θεωρίες, χόμπι... Προσαρμοσμένα όπως και τότε στις ανάγκες μιας ξεπεσμένης ανθρώπινης φύσης που ενώ o Θεός την έπλασε "σύμφωνα με την εικόνα του" (Γένεση 1:27) και με ένδοξο προορισμό, η αμαρτία τη διέφθειρε και την εξαχρείωσε. Είδωλα που ο άνθρωπος λατρεύει. Επάνω στα οποία επενδύει χρόνο, δυνάμεις και ελπίδες και πολύ συχνά ολόκληρη του τη ζωή. Τι αυταπάτη και απογοήτευση καθώς πρόκειται για πράγματα που του κοστίζουν τόσα πολλά και του ανταποδίδουν εφήμερη ικανοποίηση.  Ο Θεός με πόνο παρατηρεί ότι "δύο κακά έπραξε ο λαός μου, εγκατέλειψαν εμένα, την πηγή των ζωντανών νερών και έσκαψαν για τον εαυτό τους λάκκους, λάκκους συντριμμένους, που δεν μπορούν να κρατήσουν νερό" (Ιερεμίας 2:13).

Όλοι, λίγο ως πολύ, έχουμε δοκιμάσει την πικρή γεύση αυτών των ειδώλων, των μικρών θεών που φτιάχνουμε για τους εαυτούς μας και που όταν καταρρέουν μας αφήνουν άδειους και εξαπατημένους. Είναι αλήθεια ότι "όλοι εμείς πλανηθήκαμε σαν πρόβατα, στραφήκαμε κάθε ένας στον δικό του δρόμο" (Ησαΐας 53:6) μα ο Χριστός εξακολουθεί να μας καλεί να επιστρέψουμε στην πηγή των ζωντανών νερών, την πηγή της ζωής που είναι αυτός ο ίδιος. Επειδή είναι αληθινός Θεός μπορεί με βεβαιότητα να πει: "Όποιος έρχεται σε μένα, δεν θα πεινάσει, και όποιος πιστεύει σε μένα, δεν θα διψάσει ποτέ" (Ιωάννης 6:35). Σήμερα είναι ευκαιρία να δοκιμάσεις από το καθαρό νερό που ο Χριστός δίνει στις κουρασμένες και διψασμένες ψυχές. Σήμερα είναι ευκαιρία να ξεδιψάσεις για πρώτη φορά με το νερό Του και να δεις να γίνεται μέσα σου "πηγή νερού που θα αναβλύζει σε αιώνια ζωή" (Ιωάννης 4:14).