Τι θα φορέσεις σήμερα;

«Ντυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη φροντίζετε για τη σάρκα, στο να εκτελείτε τις επιθυμίες της». Ρωμαίους 13:14

Προχθές είχα μια τηλεφωνική επικοινωνία που λίγο ως πολύ με εξόργισε. Δεν μου αρέσει να με κοροϊδεύουν ή να μου λένε ψέματα, ιδιαίτερα όταν έχω συμφωνήσει κάτι ή έχω εξηγήσει πώς έχουν τα πράγματα και ο άλλος  έχει δώσει τη συγκατάθεσή του.  Δεν ξέρω φυσικά κάποιον που να του αρέσει η κοροϊδία. Περισσότερο προτιμά κανείς να εξαπατά παρά να εξαπατάται! Το θέμα όμως δεν είναι αυτό γιατί η απάτη και το ψέμα, αν και αμαρτίες, διαπράττονται κάθε μέρα και δυστυχώς αποτελούν αποδεκτό κανόνα συμπεριφοράς στις ανθρώπινες σχέσεις.

Το πρόβλημα στο οποίο θέλω να εστιάσω είναι η αντίδρασή μου. Γιατί αν και θύμωσα που δεν τηρήθηκε κάποια υπόσχεση, θύμωσα διπλά με τον εαυτό μου όταν συνειδητοποίησα ότι η συμπεριφορά του άλλου με είχε κάνει να χάσω την υπομονή και την ευγένειά μου που σε λίγη ώρα είχαν εξανεμιστεί! «Μα, αν είχες δίκαιο και ο άλλος είναι ο φταίχτης γιατί θα πρέπει να αισθάνεσαι άσκημα και να μετανιώνεις για τη δίκαιη οργή σου;» θα μπορούσε κάποιος ν’ αντιτάξει… Και όμως δεν είναι σωστή αυτή η στάση, αν και θα με βόλευε στη συγκεκριμένη περίπτωση,  γιατί «η οργή του ανθρώπου δεν εργάζεται τη δικαιοσύνη του Θεού» Ιάκωβος 1:19.

Πρώτον γιατί  συχνά και εγώ μπορεί να έχω προκαλέσει τη δίκαιη οργή των άλλων με  κάποιο τρόπο. Αν και δεν λέω ψέματα, αυτό δεν σημαίνει ότι ό,τι κάνω είναι πάντα  σωστό και αρέσει στους άλλους.  Πολύ θα ήθελα να ήταν έτσι ιδανικά τα πράγματα και να είχε τόσο πολύ αλλάξει ο χαρακτήρας μου  από τη δύναμη του Χριστού και του Πνεύματός Του. Όμως υπάρχουν περιοχές στη ζωή μου που φανερώνουν τις αδυναμίες μου , τις ελλείψεις μου και εκνευρίζουν τους γύρω μου. Τι κάνω γι’ αυτό; Μήπως θέλω να με κατανοήσουν και να με συγχωρέσουν; Να μου δώσουν την ευκαιρία και το χρόνο να διορθώσω τα λάθη μου; Να αντιληφθούν πόσο άγρια και αμαρτωλή είναι η ανθρώπινη φύση και με πόσο δύσκολο αγώνα αλλάζει; Σίγουρα αυτά θα επιθυμούσα, αλλά μήπως αυτά ακριβώς που θέλω για τον εαυτό μου, τα ίδια ακριβώς αναζητά και ο άλλος δίπλα μου; Είμαι διατεθειμένη να εφαρμόσω την εντολή του Θεού που μου λέει: «Καθώς θέλετε οι άνθρωποι να κάνουν σε σας κι εσείς να κάνετε τα ίδια σ’ αυτούς» Λουκάς 6:31.

Ακόμη και στην περίπτωση που ο διπλανός μου είναι ένας αμετανόητος, σκληρός άνθρωπος  που κανένα ενδιαφέρον δεν έχει για τους γύρω του, που το μυαλό του είναι συνεχώς στο πώς θα εξαπατήσει, μήπως εγώ θα έπρεπε να φερθώ διαφορετικά;  Μήπως θα πρέπει να θυμηθώ ότι εφόσον είμαι χριστιανός, συνεπώς καρπός θεϊκής συγχώρεσης και ανοχής, οφείλω να φανερώνω τα ίδια χαρακτηριστικά μ’ εκείνα του Θεού που «ανατέλλει τον ήλιο του επάνω σε πονηρούς και αγαθούς , και βρέχει επάνω σε δικαίους και αδίκους» ( Ματθαίος 5:45);

Καταλαβαίνετε ότι αν λέμε ότι είμαστε παιδιά του Θεού, θα πρέπει κάθε μέρα να ντυνόμαστε με το χαρακτήρα Του. Την αγάπη, τη χρηστότητα, την επιείκεια, την πραότητα, τη μακροθυμία… Μακάρι οι αρετές και τα χαρακτηριστικά του Κυρίου μας να γίνουν η ενδυμασία που θα στολίζει τις ψυχές μας και θα μας κάνει όμορφους στους άλλους. Να μη δικαιολογούμαστε για τυχόν απρεπείς συμπεριφορές που δεν ταιριάζουν με τη φύση του Θεού, που δεν Τον τιμούν και δεν Τον κάνουν φανερό στους άλλους. Θα πρέπει όπως ακριβώς φροντίζουμε με επιμέλεια την εξωτερική μας εμφάνιση για να είμαστε ελκυστικοί, με ακόμη περισσότερη φροντίδα να ντυνόμαστε έναν όμορφο «ψυχικό ρουχισμό».