Επιείκεια ή έλεος;

"Ένας Θεός υπάρχει, ένας είναι και ο μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο οποίος έδωσε τον εαυτό του αντίλυτρο για χάρη όλων". Α' Τιμόθεον 2:5

Η εποχή μας θεωρεί συχνά την επιείκεια σαν την πιο μεγάλη αρετή. Την εκθειάζουμε σαν απαραίτητη προϋπόθεση για μια αρμονική κοινωνία, ένα δυνατό αντίδοτο απέναντι στο φανατισμό, τις προκαταλήψεις, τους αποκλεισμούς. Είναι αλήθεια ότι η έλλειψη επιείκειας και ανοχής είναι πηγή διάφορων συγκρούσεων, στις οικογένειες, στις κοινωνικές ομάδες, στα έθνη.

Ας ομολογήσουμε όμως ότι είμαστε εύκολα ανεκτικοί για ό,τι μας αφορά ελάχιστα, ενώ πολύ λιγότερο επιεικείς για ό,τι μας αγγίζει ουσιαστικά! Η Βίβλος μιλάει με διαφορετικό τρόπο. Με καλεί να δείξω στον πλησίον μου ένα αληθινό ενδιαφέρον και μάλιστα κάτι περισσότερο απ' αυτό: να τον αγαπώ όπως τον εαυτό μου. Αυτό μεταφράζεται με το να σέβομαι τον άλλον, την ηθική του ελευθερία, τις επιλογές του. Δεν σημαίνει ότι δεν ασχολούμαι με το τι σκέφτεται και πιστεύει, ούτε είμαι αδιάφορος για το πώς συμπεριφέρεται. Και αυτό γιατί θέλω το καλό του. Να τον βοηθήσω, να είμαι χρήσιμος, να του δείξω την αγάπη του Θεού. Αυτό είναι το πραγματικό κίνητρο που με σπρώχνει ως αληθινό χριστιανό να μιλήσω για την πίστη μου και  με κάνει να θέλω να τη μοιραστώ με τους άλλους. Το ενδιαφέρον μου με ωθεί να θέλω να προσφέρω στους γύρω μου από το χρόνο, την υγεία, τα χρήματα, τις ικανότητές μου. Ένας αληθινός χριστιανός δεν αρκείται μόνο σε λόγια και κηρύγματα γενικών αληθειών αλλά βρίσκει τρόπους να προσφέρει στους συνανθρώπους του μαζί με την αλήθεια του Ευαγγελίου πρακτική βοήθεια και ανακούφιση. Όπως ο Ιησούς Χριστός στην επίγεια ζωή Του "πέρασε ευεργετώντας και θεραπεύοντας όλους εκείνους που καταδυναστεύονταν από τον διάβολο" (Πράξεις των Αποστόλων 10:38), έτσι και εγώ οφείλω να πω και να δείξω με το παράδειγμά μου το δρόμο που οδηγεί στην απελευθέρωση, τη χαρά, την αληθινή ζωή. 

Υπάρχουν γύρω μου τόσοι άνθρωποι που καταδυναστεύονται από το σατανά, δέσμιοι σε πάθη, αδυναμίες, ψυχικές εξαρτήσεις. Άλλοι που έχουν ανάγκη από ένα λόγο παρηγοριάς, ένα χαμόγελο, μια εξυπηρέτηση. Τι κάνω γι' αυτούς; Μιλάω μόνο για ανοχή και ανεκτικότητα; Η επιείκεια από μόνη της χωρίς έμπρακτες αποδείξεις αγάπης, προσφοράς και βοήθειας σε κάθε επίπεδο αποτελεί νεκρό γράμμα.