Υποχρέωση ή αγάπη;

«Δεν σας λέω πλέον δούλους, επειδή ο δούλος δεν ξέρει τι κάνει ο κύριος του, εσάς, όμως, σας αποκάλεσα φίλους, επειδή όσα άκουσα από τον Πατέρα μου, σας τα φανέρωσα».  Ιωάννης 15:14,15.

Η αμαρτία μπήκε στον κόσμο και στη ζωή των ανθρώπων από την ανυπακοή του Αδάμ και της Εύας σε μια μόνο εντολή που ο Θεός τούς είχε δώσει. Αν κάτι χαρακτηρίζει το χριστιανό, είναι ότι μπορεί να υπακούει στις εντολές του Θεού με τη δύναμη του Χριστού, όπως ακριβώς ο Ιησούς υπάκουσε στις εντολές και το θέλημα του Πατέρα Θεού. Πολλοί άνθρωποι ακούγοντας τη λέξη υπακοή πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα φορτίο και θεωρούν ότι όσοι πιστεύουν στο Θεό ζουν μια ζωή εξαναγκασμού και καταπίεσης.  Το θέμα προκύπτει γιατί η λέξη υπακοή είναι συνδεδεμένη στη σκέψη μας με την έννοια της ελευθερίας, στην οποία αντιτίθεται διότι  αισθανόμαστε ότι περιορίζει την απόλυτη ελευθερία επιλογής και δράσης μας.

Ας θυμηθούμε ότι υπάρχουν πολλά κίνητρα και λόγοι για να υπακούσει κάποιος: Η υποχρέωση για παράδειγμα. Στο παρελθόν δεν ρωτούσαν ένα σκλάβο αν ήθελε να υπακούσει, απλώς τον εξανάγκαζαν ακόμα και δια της βίας  αν χρειαζόταν.

Υπακοή ζητούν οι γονείς από τα παιδιά τους προκειμένου να τα προστατέψουν από τον κίνδυνο, να τα μάθουν να συμπεριφέρονται σωστά: η υπακοή αποτελεί μέρος της γονικής διαπαιδαγώγησης.

Υπάρχει επίσης η ανάγκη. Είμαστε εργαζόμενοι και γνωρίζουμε πως οφείλουμε να υπακούμε στους προϊσταμένους μας και στις  εντολές τους, αν θέλουμε να διατηρήσουμε την εργασία μας.

Ας προσθέσουμε όμως τον πιο σημαντικό λόγο που υπακούει κανείς: Η αγάπη. Αυτός είναι και ο μόνος που μπορεί να κάνει δυνατή την υπακοή για πάντα σ’ όλες τις σχέσεις μας. Μια σύζυγος που υπακούει από αγάπη, ένα παιδί που σέβεται και κάνει ό,τι λένε οι γονείς του από αγάπη, ένας φίλος  που σου συμπαραστέκεται όχι από καθήκον ή από ντροπή αλλά γιατί πραγματικά νοιάζεται για σένα.  Ένας πολίτης  που σέβεται τους νόμους από αγάπη για την πατρίδα του. 

Παρόμοια, ένας αληθινός χριστιανός δεν θα μπορούσε να υπακούσει στο Θεό παρά μόνο από αγάπη. Η υποχρέωση και η ανάγκη είναι κίνητρα μικρής διάρκειας που κάποια στιγμή μάς κουράζουν, μάς πνίγουν και εξαντλούν τις δυνάμεις μας.  Αν υπακούμε στο Θεό το κάνουμε γιατί έχουμε γευτεί την πατρική Του αγάπη, την τρυφερή Του καρδιά και την πλούσια είσοδο που μας έδωσε δια του αίματος του Χριστού στην ουράνια βασιλεία και δόξα Του από εδώ κάτω.  Αν υπακούμε στο Θεό είναι γιατί Τον αγαπάμε «επειδή αυτός πρώτος μάς αγάπησε» (Α΄Ιωάννου 4:19). Η έκφραση «από υποχρέωση» δεν ταιριάζει σε κάποιον που έχει δεχτεί τόσα πολλά από κάποιον , συνεπώς δεν αντιπροσωπεύει το χριστιανό που έχει συνειδητοποιήσει τις ευεργεσίες του Θεού στη ζωή του.